პარლამენტი ქუთაისშია, ბევრი ქუთაისელის ნანინანატრი ოცნება ახდენილია, ქალაქში კი ამდენი პრობლემა არასდროს ყოფილა.ყველა უკანონობა ურცხვად კანონდება...ანთებულია მწვანე შუქი.იმედიანი მომავლისთვის ქუთაისელებისგან კიდევ ერთხელ შანსმიცემული ხელისუფლება დუმს, არადა სულ ახლახანს პრემიერის მიერ

მე დედიკოს შვილი ვიყავი. წიგნებს ვკითხულობდი, სუფთა საყელო მქონდა, იმდენად კარგი წასარტყმელი ვიყავი თავში, რომ იშვიათად თუ დაიკლებდა ვინმე ამ სიამოვნებას, გარდა ვინმე მივლინებულის, ჩემოდნით ხელში, ან კუბოს შეყუდებული ჭირისუფლისა, თუმცა ორი მცდელობა იყო, ერთი ფეხითაც, გასვენების დროს. ომი

საკუთარი სიკვდილის შიში დაამარცხა და შვილების, პატარა ოქროსთმიანი ბიჭების, სიკვდილს ებრძოდა კერპად ქცეული დედა... სახლის სახურავის დაფარვას ცოტაღა აკლდა, თითქოს ცისა და მიწის გასაყართან შუა ზღვაში იდგა... შვილები გულში ჩაეკრა და ღმერთს ევედრებოდა შველას... ღმერთმა უცნობი კაცი გამოუგზავნა

შვილი დედას ქაშვეთის ეკლესიასთან აჩერებს და პირჯვარის გადაწერას სთხოვს, დედა ემორჩილება შვილს და პირჯვარს ისახავს, სამჯერ... მერე მიახლოვდებიან... პატარა გოგო 10 თეთრს მთხოვს... მე ლარიანს ვჩუქნი... შვილმა–ლარიანი მომცაო დედიკო... დედამ–მადლობა უთხარიო შვილო... შვილმა–დიდი მადლობაო...

ჩუმად შეიპარა ავტობუსში(,,პაზით\'\' აცილებდა მეზობელი) , ჩემოდნებში მიიმალა და გაიტრუნა... აეროპორტში აღმოაჩინეს, რომ ,,როკიც\'\' აქ იყო... მერე, მოხერხებულად გაძვრა მგზავრებს შორის... ,,ტრაპზე\'\' ასვლისას, მოატანა თვალი მებაჟემ, მაგრამ ჩათვალა, რომ მგზავრის თანმხლები იყო.... ღრუბლებზე

თითქმის ერთი წელია იტალიაშია. ვერაფრით დავარწმუნე, რომ 3 წლის მარის და განსაკუთრებით, 15 წლის სანდროს უდედოდ დატოვება ახლა არ შეიძლებოდა. ჩემდა გასაკვირად, ოჯახიც შედარებით ადვილად შეეგუა დედის გარეშე ცხოვრებას და თვითონაც... ზაფხულში, 2 კვირით მარიკუნა ჩემთან, სოფელში წავიყვანე.

დამღუპა სტალინმა, არაფრის გულისთვის მომიკლა მამა, კოლმეურნეობის კრებაზე, სიტყვას ამბობდა თავმჯდომარე, დაახველა მამამ და რაღა სტალინის ხსენებაზე დაახველეო და ამის გულისთვის ციმბირში უკრეს თავი... მე, 11 წლის ვიყავი მაშინ...37 წელი თუ გაგიგია, იმ დაქცეულ წელს ... დედა, დარდს გადაყვა...

მას, ბატონებმა წაართვა 6 შვილი–მიყვებოდა დედა ბავშვობისას... ამიტომაც, დადის ბატონების გამოსალოცად და მღერისო... ოლია ჰქვიოდა, იმ ქალს, ჭკუიდან შეშლილს ჰგავდა, ძონძები ეცვა და თავზე ექვსი შავი თავსაფარი ეხურა,ერთდროულად... ვაწვალებდით ხოლმე ბავშვები.. ის კი, ,,გაეზარდეთ დედასო\'\' ასე

სკოლიდან მომავალმა ვიპოვე გზაში, ისეთი თეთრი იყო... მამამ მონადირეაო და ,,ნადირა\'\' დაარქვა... გაიზარდა და აღარ შეიქნა მონადირე, ქუჩის ძაღლი გამოდა(მეტისი)... ამას, მის სიყვარულში ხელი არ შეუშლია, ჩვენთვის ყველა ძაღლი ერთი იყო და სულაც არ ვფიქრობდით , რომ მეზობლის კავკასიურ ნაგაზს,

ერთხელ ლომი და ხარი ღვინოს სვამდნენ. ამ დროს, ლომს მობილურზე ცოლმა დაურეკა. ლომმა უპასუხა ცოლს: - გისმენ ძვირფასო.. ხო კარგი გასაგებია, მალე მოვალ. ხარი გაოცებული უსმენდა ლომს და როცა მან საუბარი დაასრულა მორიდებით ჰკითხა: - როგორ აძლევ ცოლს ნებას ასე გესაუბროს, შენ ხომ ცხოველთა მეფე